Με τη γιορτή της Αναλήψεως του Κυρίου να σηματοδοτεί το κλείσιμο του πασχαλινού κύκλου και την τελευταία φορά που ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη» στην Εκκλησία, πλήθος ξεχωριστών ηθών και εθίμων αναβιώνουν, φέρνοντας μαζί τους την παράδοση και τη λαογραφία του τόπου.

Ο κ. Μιλτιάδης Ατζαμόγλου, με την ανάρτησή του «Όξω ψύλλοι και κοριοί!!! Της Αναλήψεως του Κυρίου, η Γαλατοπέμπτη, το πρώτο μπάνιο και η Μαλλιαρή!», μας μεταφέρει σε έναν κόσμο γεμάτο σύμβολα και ευχές.

Όξω ψύλλοι και κοριοί !!!
Της Αναλήψεως του Κυρίου, η Γαλατοπέμπτη, το πρώτο μπάνιο και η Μαλλιαρή!

Σαράντα ημέρες πέρασαν από την Ανάσταση ώς την Ανάληψη του Χριστού. H Πέμπτη της Αναλήψεως είναι η ημέρα που ψάλλεται για τελευταία φορά το «Χριστός Ανέστη» στην Εκκλησία. Είναι ο κύκλος του Πάσχα που κλείνει. Και φυσικά από τη λαογραφία μας δε θα μπορούσαν να λείπουν τα ξεχωριστά ήθη και έθιμα της ημέρας.

Κατά τη βραδιά της Αναλήψεως, αν καιροφυλακτήσει κανείς τα μεσάνυχτα, θα δει τους ουρανούς που ανοίγουν για να περάσει ο Χριστός. «Οσοι είναι καθαροί και ξαγρυπνήσουν τη νύχτα, θα δουν τον Χριστό που «αναλήφεται». Οι άξιοι βλέπουν ένα φως, που ανεβαίνει στον ουρανό…», σύμφωνα πάντα με τη λαϊκή μας παράδοση.

H γιορτή της Αναλήψεως παραδοσιακά είναι επίσης η πρώτη μέρα του καλοκαιριού, που κόσμος πάει για μπάνιο. Μετά τη λειτουργία κόσμος πάει στη θάλασσα για μπάνιο και βουτά έστω μόνο τα πόδια του αφού κάνει το σταυρό του. Παράλληλα οι χωριανοί, δηλαδή οι αγρότες οδηγούσαν τα πρόβατα στη θάλασσα για μπάνιο. Στις αμμουδιές αφού ιερείς είχαν διαβάσει ευχές για τα κοπάδια των χωρικών γινόταν «το αρμύρισμα των προβάτων» αφού είτε τα κολυμπούσαν στη θάλασσα είτε τα ράντιζαν με θαλασσινό νερό για να λάβουν κι αυτά την ευλογία της ημέρας.

Εκεί στα ρηχά της θάλασσας όλοι όσοι πήγαιναν για το πρώτο μπάνιο έψαχναν στον βυθό να βρουν μια πέτρα με βρύα, την περίφημη «μαλλιαρή. Οταν την έβρισκαν, την έπαιρναν στο σπίτι τους ως φορέα ευτυχίας. Καθώς έμπαιναν μέσα στο σπίτι έλεγαν τη φράση «όξω ψύλλοι και κοριοί μέσα μπαίνει η μαλλιαρή». Την πέτρα αυτή την τοποθετούσαν κάτω από το κρεββάτι «την καριόλα» και τη διατηρούσαν για όλο το χρόνο μέχρι την ίδια μέρα που θα έφερναν την καινούργια πέτρα.

Η γιορτή της Αναλήψεως επίσης πρέπει να γνωρίζουμε πως είναι πάντα ημέρα Πέμπτη. Τη μέρα της γιορτής οι χωριανοί, οι χωρικοί δηλαδή όπως ονομάζονται στη Μύκονο οι αγρότες κατέβαιναν στην εκκλησία όπου τελούνταν οι λειτουργία και έφερναν μαζί τους γάλα. Το γάλα της ημέρας της Αναλήψεως δεν το έπηζαν, αλλά το μοίραζαν σε φίλους και γνωστούς και όσο τους έμενε, το έκαναν ρυζόγαλο. Οι φούρνοι έκαναν κουλούρες (Μυκονιάτικο Πασχαλινό τσουρέκι) χωρίς κόκκινο αυγό αυτή τη μέρα και όλοι περνάμε από το γάλα που είχε ευλογηθεί στην εκκλησία και βουτούσαμε μέσα από την φρεσκοψημένη κουλούρα για το καλό και για τις ψυχές όσων έχουν αναπαυθεί. Γι’αυτό η μέρα
της γιορτή της Αναλήψεως ονομάζεται και Γαλατοπέμπτη.

Ευχομαι λοιπόν με το καλό, το πρώτο μπάνιο, σε όσους κρατούν τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις του τόπου μας, τιμώντας την πείρα του λαού μας, που κάνει τη λαογραφία αστείρευτη πηγή γνώσεων και συνέχειας…