Η Άννα Συκιανάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Σπούδασε «πώς πρέπει να διδάσκονται τα αγγλικά ως ξένη γλώσσα» στο Μάντσεστερ της Αγγλίας. Γυρίζοντας στην Ελλάδα έκανε το όνειρο της για αποκέντρωση πραγματικότητα μετακομίζοντας στην ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας της, την Μύκονο, όπου ζει και εργάζεται σαν καθηγήτρια αγγλικών.

Το 2022 εκδόθηκε το βιβλίο της με τίτλο “Αντρες . Αν σκοτώσω έναν πειράζει” απο τις εκδόσεις “ΕΞΗ”

Το Mykonos 24/7 επικοινώνησε με την συγγραφέα Άννα Συκιανάκη και μας μίλησε για το βιβλίο της και τα μελλοντικά της σχέδια.

Μ247 : Με ποιόν τρόπο ‘’εισχώρησε’’ η συγγραφή στη ζωή σου;

Α.Σ.: Ανέκαθεν μου άρεσε να γράφω και από μικρή είχα ιδιαίτερα ζωηρή φαντασία. Γράφοντας μπορώ να εκφράσω τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου καλύτερα. Θαυμάζω όμως εκείνους που μπορούν να το κάνουν ζωγραφίζοντας.

Μ247 :Πως εμπνεύστηκες τον τίτλο του βιβλίου?

Α.Σ.: Το βιβλίο αυτό το έγραψα όταν ήμουν 26 χρόνων. Σε εκείνη την ηλικία τα ζούσαμε όλα σε μεγάλη ένταση, μεγαλοποιούσαμε τα πράγματα και τα κάναμε όλα πιο δραματικά. Στα πλαίσια της υπερβολής, την οποία αγαπώ, μου βγήκε αυθόρμητα.

Μ247 : Τί θα επιθυμούσες να ‘’κοινωνήσεις’’ στο κοινό σου μέσα από τις ιστορίες του βιβλίου σου;

Α.Σ.: Πρωταρχικός μου στόχος ήταν να κάνω τους αναγνώστες να γελάσουν και να ξεφύγουν για λίγο από τα προβλήματα τους. Ένα μήνυμα που περνάει το βιβλίο είναι ότι ο δρόμος για την ευτυχία είναι προσωπικός και διαφορετικός για τον καθένα και δεν υπόκειται σε πεπατημένες που μας υποδεικνύει η κοινωνία στην οποία ζούμε.

Μ247 : Ετοιμάζεις κάτι καινούργιο συγγραφικά αυτή την στιγμή?

Α.Σ.: Αυτήν την στιγμή περιμένω να εκδοθεί το δεύτερο βιβλίο μου και γράφω κάτι καινούργιο που προχωράει πολύ αργά λόγω έλλειψης χρόνου.

Μ247 : Πόσο δύσκολο είναι να γράψεις ένα βιβλίο?

Α.Σ.: Δεν ξέρω αν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να απαντήσω αυτήν την ερώτηση. Προσωπικά δεν το θεωρώ δύσκολο. Είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι που ο συγγραφέας απολαμβάνει πολύ περισσότερο από τον αναγνώστη. Δύσκολο είναι να γράψεις ένα βιβλίο που θα καταφέρει να αγγίξει κάποιους ανθρώπους και θα έχει κάτι να τους πει.

 Μ247 : Ποια τα οφέλη της συγγραφής στην ζωή και στην ψυχή ;

Α.Σ.: Θεωρώ ότι όταν κάποιος γράφει τις σκέψεις του ή κάτι που τον απασχολεί μπορεί να κατανοήσει καλύτερα τον εαυτό του και να βρει λύσεις. Ένας άνθρωπος που κρατάει ημερολόγιο για παράδειγμα μπαίνει στην διαδικασία να αναλύσει μια κατάσταση, να την δει σε όλες της τις διαστάσεις και διαβάζοντας τα γραφόμενα του να κρίνει ως τρίτο πρόσωπο πόσο σημαντική ή όχι είναι. Για εμένα η συγγραφή είναι ψυχανάλυση και παρόλο που οι ιστορίες μου και οι πρωταγωνιστές μου είναι προϊόντα μυθοπλασίας, κάθε φορά που γράφω νοιώθω πολύ πιο ευτυχισμένη.

Μ247 :Γιατί θα πρέπει να μεταδώσουμε από μικρή ηλικία στα παιδιά την αγάπη για την ανάγνωση βιβλίων;

Α.Σ.: Για πάρα πολλούς λόγους. Για να καλλιεργήσουμε την παιδεία τους, να ενεργοποιήσουμε την φαντασία τους, να αποκτήσουν κρίση, να εμπλουτίσουν το λεξιλόγιο τους, να βελτιώσουν την ορθογραφία τους, να αποκτήσουν εν συναίσθηση και για να μείνουν μακριά από τις οθόνες.

Μ247 : Η συγγραφέας Αννα Συκιανάκη τί επιλέγει να διαβάσει ως αναγνώστρια;

Α.Σ.: Μου αρέσει πολύ το διάβασμα και διαβάζω πολλά διαφορετικά πράγματα ανάλογα με την διάθεση μου. Μπορώ να διαβάσω οτιδήποτε εκτός από βιβλία επιστημονικής φαντασίας.

Μ247 : Θα μπορούσες να ξεχωρίσεις κάποιο από τα βιβλία που έχεις διαβάσει και έχει μείνει χαραγμένο στην μνήμη σου ; 

Α.Σ.: Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία που μου άρεσαν. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια θα έλεγα «Το όνομα του ρόδου» του Ουμπέρτο Έκο από ξένους συγγραφείς και «Το κορίτσι απ’ την Σαμψούντα» της κυρίας Θεοδωρίδου από Έλληνες.

Μ247 : Ποιά η συμβουλή σoυ προς όλους κι όλες που επιθυμούν να ασχοληθούν με την συγγραφή;

Α.Σ.: Θα τους συμβούλευα να το κάνουν άμεσα γιατί θα τους βοηθήσει σε πολλά επίπεδα, αλλά να θυμούνται πάντα ότι το κάνουν πρωταρχικά για να καλύψουν δικές τους ανάγκες. Ο δρόμος προς το αναγνωστικό κοινό μπορεί να είναι δύσκολος και σίγουρα δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Αν είναι σίγουροι για το πόνημα τους να μην απογοητεύονται και να έχουν υπομονή.

Παρακάτω μια περίληψη του βιβλίου :

Μία χιουμοριστική ιστορία που δείχνει πως ίσως μόνο το ανεκπλήρωτο να δίνει νόημα στη ζωή μας… Με λένε Αλεξία, είμαι τριάντα τριών χρονών, έχω μια επιτυχημένη καριέρα, μια πολύ αγαπημένη οικογένεια και τρεις φίλους που με στηρίζουν σε κάθε φάση της ζωής μου. Κοινώς, τα έχω όλα. Το μόνο που μου λείπει είναι ένας άντρας, που όμως μου τον φέρνει ο Άγιος Βασίλης την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Και ενώ το όνομά του είναι χάλια, εκείνος είναι λίγο πιο τέλειος από τον ιδανικό άντρα όπως τον είχα φανταστεί.

Ή μήπως όχι;

Γιατί η αλήθεια είναι ότι ο ιδανικός άντρας δεν σε παρατάει, επειδή βρήκε κάποια άλλη, και μάλιστα μικρότερη από εσένα. Ούτε ανακαλύπτεις ενώ προσπαθείς να ξεπεράσεις το χωρισμό σας, ότι σου έχει πει τόσα ψέματα, που στην ουσία είναι ένας άγνωστος. Ευτυχώς που οι φίλοι μου δεν με άφησαν να φτάσω στα άκρα και να πέσω στο επίπεδό του.

Γιατί αυτό το έκανα μόνη μου. Όμως, ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη. Ένα τυχαίο γεγονός φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή μου και εκεί που ήμουν μόνη μου και αποφασισμένη να φάω όλα τα γλυκά του κόσμου και την επόμενη μέρα να αρχίσω γυμναστήριο για να τα χάσω, μια αποκάλυψη που έγινε κυριολεκτικά μπροστά στα πόδια μου, με έκανε να καταλάβω τι ήταν αυτό που πραγματικά ήθελα στη ζωή μου.

Και κάπως έτσι ξεκινάει η δική μου απρόσμενη ιστορία, που είμαι σίγουρη ότι δεν είναι διόλου συνηθισμένη!